Tarla Kirasında Gereksinim (ihtiyaç) Nedeniyle Tahliye

Tarla kiraları, Türk Borçlar Kanunu hükümleri uyarınca ürün kirası vasfındadır.[1] Bu sebeple tarla kirası sözleşmelerine, öncelikle Türk Borçlar Kanunu ürün kirasına ilişkin özel hükümler, özel hüküm bulunmadığı hallerde Türk Borçlar Kanunu kira sözleşmesi genel hükümler uygulanmalıdır.

Türk Borçlar Kanunu ürün kirası ve genel kira hükümlerinde “malikin veya yeni malikin gereksinimi nedeniyle tahliye” düzenlenmemiştir. Ancak bu yönde sözleşme yapmayı yasaklayan bir hüküm de yoktur. (Örneğin Türk Borçlar Kanunu Çatılı İşyeri ve Konut kirasına başlığının altında madde 354’te fesih sebeplerinin sınırlı olduğu açıkça düzenlenmiştir. Oysaki ürün kirası hükümleri içinde böyle bir sınırlama yoktur.) Bu nedenle, söz konusu düzenlemelerin, sözleşmede kararlaştırılması mümkün olacaktır. Dolasıyla tarla kiralarında, “malikin veya yeni malikin gereksinimi nedeniyle tahliye” iddiasının varlığı halinde, sözleşmenin doğru yorumlanması önem arz etmektedir. Öte yandan gereksinim nedeniyle tahliye istemi halinde ihtiyacın “gerçek/samimi/güncel” olup olmamasının gözetileceği, yeni malikin gereksinimi iddiasında da genel muvazaa hükümleri ve iyiniyet dürüstlük kurallarının ileri sürülebileceği kanaatindeyiz.  

---

YARGITAY 3.Hukuk Dairesi Esas: 2017/ 7172 Karar: 2019 / 7432 Karar Tarihi: 03.10.2019 ; “Mahkemece; davaya konu kiraya verilen yerlerin niteliği gereği T.B.K.’nun 299-338. maddelerinde düzenlenen adi kira hükümlerinin uygulanacağı, taraflardan her birinin yasal fesih dönemlerine ve fesih bildirim sürelerine göre sözleşmeyi feshedebileceği ancak somut olayda dava tarihi itibari ile belirtilen süre dolmadığından kiracılık ilişkisinin tespitine fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş, hüküm taraflarca temyiz edilmiştir.
………/kiracıya iki adet tarlanın kiralandığı hususu tespit edilmiş olup, bu sözleşmenin Mahkemece hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamaktadır. Kiralananın niteliği itibariyle ürün kirası söz konusu olup, bu husus Türk Borçlar Kanununun 357. vd maddelerinde düzenlenmiştir. …“